Je ziet mij op social media regelmatig enthousiaste berichten delen over de projecten waar ik voor mijn klanten mee bezig ben. Projecten die ik heb afgerond.
Mijn bedrijf loopt. Loopt zelfs prima. Helemaal top toch, zou je zeggen. Yep.
Maar eigenlijk heb ik al een aantal jaar dezelfde omzet. Ook prima toch, zou je zeggen? Tuurlijk. En toch…. Het voelt als stilstand. Ondernemen is bewegen. Dat is hoe ik het zie. Het groeien en ontwikkelen, dat is het mooie aan ondernemen. En ik heb al tijden het gevoel dat ik stil sta. Doe ik mijn werk nu met minder plezier? Nee, dat niet. Ik geniet van het creatieve werk dat ik doe, van de creaties die ik maak. De vrijheid die ik heb om mijn dag in te delen en mijn uren die ik werk zelf in de hand te hebben.
Het ondernemen startte als een rollercoaster
De eerste jaren van mijn ondernemerschap (ik doe dit nu ruim 7,5 jaar) waren een rollercoaster. Het balletje ging rollen en bleef maar rollen. Daarna kwam ik in wat rustiger vaarwater. Dat voelde okee. Het gaf mij ook de ruimte om in 2019 een ander pad in te slaan met mijn bedrijf waardoor ik niet meer zozeer met de techniek van het online ondernemen bezig was (dit wordt sindsdien door mijn team gedaan) en ik me volledig kon richten op (re)branding en het bouwen van websites, online leeromgevingen en het creëren van visueel materiaal. Helemaal top. Het gaf me ook een nieuwe doelgroep. Niet meer alleen starters, maar juist ook ondernemers die al een paar jaar ondernemen en uit hun (vaak nog zelfgemaakte) jasje gegroeid zijn. Die toe zijn aan een meer professionele uitstraling en optimalisering van funnels en automatisering.
en daar kwam stilstand
En die switch in mijn bedrijf sloeg ook aan. Hoera!
Maar goed, met de groei namen ook de kosten toe met als resultaat dat ook mijn nettowinst onder de streep niet toenam. Nu ben ik iemand die geen tonnen omzet hoeft te behalen. Ik doe mijn werk met plezier en liefde voor mijn klanten en ik kan daarmee prima mijn boterham verdienen en ook een spaarpotje vullen voor mijn oude dag. En dat is nu al een paar jaar zo. En toch, die stilstand, die voelt ongemakkelijk. Er is geen beweging, geen ontwikkelingen, geen groei (letterlijk of figuurlijk).
niemand komt toevallig op je pad
Ik geloof erin dat mensen met een reden op je pad komen. Onlangs kwam er iemand op mijn pad. Hij heeft een gave, hij kan foto’s lezen en daar had ik hem om gevraagd. Maar ik voelde met mijn scherpe intuïtie direct “Ik kan ook iets voor hem betekenen”. En zo ontstond naast een samenwerking ook een bijzondere relatie. Een connectie waarbij je voelt dat je elkaar wederzijds kunt laten groeien. Dat die ‘toevallige ontmoeting’ dus helemaal niet zo toevallig was. Omdat het iemand is waarmee je op een bepaald level kunt sparren, spiegelen, inzichten krijgt. Iemand die je uitdaagt om over bepaalde dingen na te denken die je misschien best wel wist, maar lekker veilig wegstopte. Die je bewust maakt van dingen/gedrag waar je eigenlijk geen notie van had, maar die ervoor zorgden dat je lekker in je comfortzone bleef zitten, terwijl juist die comfortzone je eigenlijk zo oncomfortabel liet voelen. Denk even na over die laatste zin 😉
“laat meer van jezelf zien”
Het mooie is dat ik onlangs ben uitgenodigd om mee te werken aan twee podcasts. En daar kijk ik echt enorm naar uit! Het punt is, ik weet zelf heel goed waar mijn sterke punten liggen van wat ik mijn klanten bied. Dat blijkt echter niet altijd meteen en je leest het niet direct op mijn website terug (ja, in de reviews), maar het is altijd een proces dat gaandeweg de samenwerking ontstaat. En waarvan al zoveel klanten hebben gezegd “Jij moet dat echt meer gaan delen en onder de aandacht brengen”, jij moet jezelf meer laten zien, meer profileren met juist die sterke kant van jou”. Maar hé, da’s ook een proces. En dat vind ik nog flink lastig.
Wat ik wel weet, is dat als ik in een dialoog met iemand ben, het makkelijker voelt om dat stuk te delen. En juist daarom kijk ik dus zo uit naar die podcasts! Daar komt nog bij, dat als je al 7,5 jaar 100% online ondernemer bent, het ook heel fijn is als je wordt uitgenodigd om eens uit die bubbel te komen en naar buiten te stappen.
Geen rainbows en unicorns
Afijn, voor wie dacht dat mijn leven en mijn ondernemerschap alleen maar ‘rainbows and unicorns’ was; Nee, natuurlijk niet. Ook ik struggle met dingen, met (levens)vragen, met stilstand. En dat heeft soms meer invloed op mijn hele ‘zijn’ dan ik wil toegeven. Want wij mensen zijn ook heel goed om juist dat soort dingen te negeren, weg te stoppen en maar door te gaan.
En net toen ik dacht: “Ik stap op mijn unicorn en ik ‘hop’ over de rainbow” (nee, niet zo dramatisch als het klinkt hoor), kwam daar ineens iemand op mijn pad die me dat bracht waar ik behoefte aan had. Dat stukje dat ik miste, maar waar ik me niet van bewust was. Net als hij ook niet wist wat hij nodig had en waar ik hem bewust van maakte. Het enige verschil: Ik krijg zelfs huiswerk haha… En oh, wat had ik vroeger een hekel aan huiswerk, je wil het niet weten. Maar dat ga ik natuurlijk braaf doen, want ik weet dat hij het doet om mij over dingen na te laten denken en inzichten te geven. Zodat ik stappen ga zetten om toch maar weer buiten die comfortzone te gaan bewegen. Niet alleen op zakelijk, maar ook op persoonlijk vlak. Want ook daar valt nog genoeg aan de sleutelen. Natuurlijk weet ik zelf ook dat je uit die comfortzone moet stappen. Ik heb dat in mijn beginjaren als ondernemer maar al te goed gevoeld en toch gedaan. En dat gaf me alleen maar goeds. Maar ik was een beetje ingekakt denk ik. Of zoals hij gisteren zei: “Je zit als een kluizenaar onder het stof te werken, kom daar eens onder vandaan!” Ja, confronterend en heel direct, maar hé, ik hou d’r van. Da’s die mannelijke energie die ik zelf ook bezit en waarmee ik juist heel goed uit de voeten kan.
kleine geluksmomentjes
Over regenbogen gesproken; gisteren ging ik met mijn puppy Bodhi naar de hondencursus. Terwijl ik daarheen reed kwam de regen en hagel met bakken uit de lucht. Tijdens de cursus echter viel er geen druppel. En op de terugweg begon het weer zo hard te regenen. Zo hard dat je echt langzamer moet gaan rijden omdat je geen goed zicht meer hebt. Man, wat voelde ik me een enorme mazzelaar dat we het tijdens de cursus droog gehouden hadden! “Lekker belangrijk”, denk je nu misschien. Maar als ik een beetje in een dip zit, zoals dat het geval was de laatste tijd, dan kunnen zulke kleine dingen echt als van die kleine geluksmomentjes voelen. En hoe mooi dat toen ik me dat besefte er ineens voor me ook nog eens een hele heldere, volledige regenboog voor mij verscheen. Topmoment!
Minder mooi dat ik vlak daarna per ongeluk een duif doodreed die zo suf was om midden op de weg te blijven zitten, maar ik denk dat ik daar de symboliek dan maar niet achter ga zoeken en even in de positieve rainbow-vibe blijf zitten… 😉